alt
play / pauze / stop
{play}images/stories/mp3/2009-11-09-BNR-Lamsniertjes.MP3{/play}
 
Vorige week aten wij voor de afwisseling eens lamsniertjes. Ja inderdaad, nieren. Ik had ze vrijwel nog nooit gegeten, en ik was nieuwsgierig hoe ze smaakten. In grote steden kun je dergelijke exotische vleessoorten gemakkelijk krijgen bij de Turkse slager. Ze kostten 20 eurocent per ons, met zijn tweeën hadden we dus voor 55 cent lamsniertjes en dat was meer dan voldoende.
 
Ik moest daaraan denken toen ik met collega’s een discussie had over de vraag of gezond eten duurder is dan ongezond eten. Dat wordt vaak gezegd, en inderdaad eet je bij McDonald’s je buik vol met een vette hamburger van een euro, terwijl één doosje aardbeien bij de supermarkt 3 euro kost. Maar dat is niet het hele verhaal, want soms zijn juist de meest gezonde delen van het voedsel het goedkoopst. Neem tarwezemelen. Daar zitten alle goede dingen uit de tarwekorrel in, de B-vitamines, de mineralen, de voedingsvezel. Maar omdat mensen witbrood willen, wordt een groot deel van de tarwezemelen uit het meel verwijderd en die gaan dan in het veevoer.
 
Datzelfde geldt voor de ingewanden die bij de slacht van dieren overblijven. Een groot deel daarvan verdwijnt in het honden- en kattenvoer terwijl ze vol zitten met voedingsstoffen. Dat is ook wel logisch, want de ingewanden zijn samen met de hersenen de belangrijkste onderdelen van het lichaam. Een hart bijvoorbeeld moet dag en nacht perfect kloppen, zonder een seconde rust. Het is een machine van topkwaliteit, en daar zitten kostbare onderdelen in. IJzer bijvoorbeeld. U weet dat spiervlees zoals biefstuk rijk is aan ijzer, maar het hart van een kalf of lam bevat drie keer zoveel ijzer als mager vlees.[1] De lever is helemaal een voedingskundige schatkamer. Daarin bewaren dieren — net als mensen — hun noodvooraad aan vitamines en mineralen. In lever kan zelfs zoveel vitamine A zitten dat zwangere vrouwen ermee moeten oppassen. Teveel vitamine A is namelijk niet goed voor een foetus.
 
Ook niertjes zijn rijk aan ijzer en zink. Toch hebben we ze niet opgegeten. Ze roken namelijk een beetje naar urine! Volgende week eten wij dus weer gewoon kalfslever. Met gebakken appel en gebakken uitjes. Heerlijk.


[1] IJzergehaltes volgens de Engelse en Amerikaanse voedingsmiddelentabellen:
Lamb, leg chops, raw (spiervlees) 1.3 mg ijzer/100 g; lamb heart raw 3.6 mg/100 g (UK),of 4.6 (US). Lamb, fresh, separable lean only (mager spiervlees), 1.59 mg/100 g (US).  Veal heart (kalfshart) 4.24 mg/100 g, separable raw lean only (mager kalfsspiervlees), 0.85 mg Fe/100 g (US).