alt
play / pauze / stop
{play}images/stories/mp3/2009-10-26-BNR-IJzer-cornflakes-en-de-Keuringsdienst-van-Waarde.mp3{/play}
 
Anderhalve week geleden dook de Keuringsdienst van Waarde in de cornflakes. Keuringsdienst van Waarde is een TV programma dat uitzoekt wat er echt in eten zit. Het is leuk en onthullend, maar met die cornflakes zaten ze ernaast.
 
Het ging om ijzer. Veel mensen hebben een tekort aan ijzer. Daarom doet Kelloggs extra ijzer bij de cornflakes. Daar gebruiken ze ijzerpoeder voor. Dat wordt veel gebruikt voor ijzerverrijking, vooral in Derde-Wereld landen waar tekorten aan ijzer het vaakst voorkomen. IJzerpoeder is goedkoop en geeft niet de vieze smaak van andere ijzerpreparaten. Nadeel is dat het niet geweldig goed wordt opgenomen in je lichaam, want het moet in je maag eerst oplossen in maagzuur en dat gaat niet hard. Maar uit een portie cornflakes haal je nog altijd meer ijzer dan uit een portie spinazie. [1] [2] [3]
 
Keuringsdienst van Waarde liet zien dat je dat ijzerpoeder er met een magneet uit kunt vissen. Dat was schrikken. Maar het ijzer in ons lichaam is nu eenmaal hetzelfde als ijzer een paperclip. Er zit ook koper in je lichaam, net als in koperdraad, en zink, net als in een zinken dakgoot.
 
Vervolgens werd in het programma verteld dat ijzer uit cornflakes niet in het lichaam wordt opgenomen, en dat het misschien wel slecht voor je darmen is. Dat is allebei niet waar.  IJzerpoeder  is uitgebreid onderzocht, het werkt,2 het is veilig en het is officieel toegestaan in eten.[4]
 
Tot slot zei de Keuringsdienst van Waarde dat Kelloggs gemalen spijkers en fietswrakken in cornflakes deed. Daarmee gingen ze over de schreef. Toevoegingen aan levensmiddelen komen van speciale fabrikanten, en de soort ijzer die is toegestaan in levensmiddelen kun je nooit maken door spijkers fijn te malen. De Keuringsdienst van Waarde weet dat natuurlijk, en die fietswrakken waren puur voor de sensatie. Vandaar misschien dat de officiële waakhond over onze voedselveiligheid, de Voedsel en Waren Autoriteit, nogal uit zijn slof schoot . Die bestempelde het verhaal officieel als flauwekul. Dat woord had ik ze nooit eerder horen gebruiken.
 
Het is niet gemakkelijk steeds weer met een nieuw programma te komen dat leuk, onthullend, sensationeel en ook nog waar is. Bij de Keuringsdienst van Waarde is dat deze keer mislukt.


[1] Gillooly M, Bothwell TH, Torrance JD, MacPhail AP, Derman DP, Bezwoda WR et al. (1983). The effects of organic acids, phytates and polyphenols on the absorption of iron from vegetables. Br J Nutr 49, 331–342. Absorptie van ijzer uit spinazie is ca 1,4%. 

[2] Zimmermann MB. Comparison of the efficacy of wheat-based snacks fortified with ferrous sulfate, electrolytic iron, or hydrogen-reduced elemental  iron: randomized, double-blind, controlled trial in Thai women. Am J Clin Nutr. 2005

“By comparing the total iron dose to the mean increase in total body iron in the 3 groups, 8% ferrous sulfate, 6% electrolytic iron, and 4% hydrogen-reduced iron were absorbed during the 35-wk trial in the ferrous sulfate, electrolytic iron, and hydrogen-reduced iron groups, respectively. Thus, in this population with low iron stores consuming snacks of moderate-to-high iron bioavailability, the relative efficacy of the electrolytic and hydrogen-reduced iron powders was 77% and 49%, compared with ferrous sulfate.”

[3] Absorptie uit spinazie is ca 1,4%, gehalte in gekookte spinazie is 1.9 mg/100 gram (UK) of 1.3 mg/100 g (NL), gemiddeld 1.6 mg/100 g.
Een verstrekkingseenheid gekookte spinazie van 70 gram levert dus 0.7  x 1.6 x 0.014 = 0.016 mg geabsorbeerd ijzer.
Absorptie van waterstof-gereduceerd ijzerpoeder is 4% (Zimmermann 2005). Stel dat dat gehalveerd wordt door de aanwezigheid van melk. Cornflakes bevat 8 mg ijzer per 100g. Een portie van 30 g Kellogg’s cornflakes bevat dus 2.4 mg ijzer en levert dan 2.4 x 0.02 = 0.048 mg geabsorbeerd ijzer.