4 april - Zwolle en de evolutie

Door de Zwolse nieuwbouwwijk Stadshagen loopt een knip, en over die knip is heibel. De knip houdt in dat je met de auto wel in het centrum van Stadshagen komt maar je kan er niet doorheen naar de andere kant. Fietsers kunnen er wel doorheen, en bussen ook. Daar gaan mensen meer door bewegen. Twee derde van de Stadshagenaars neemt binnen de wijk de fiets en maar 1 op de 5 de auto.[1] Maar automobilisten vinden het erg frustrerend dat ze niet door Stadshagen heen kunnen en om moeten rijden. Vandaar die strijd[2].

Op het oog gaat het over autowegen, maar eigenlijk probeert de gemeente iets te doen aan een fout in onze evolutie. In de loop van miljoenen jaren hebben we in ons DNA genen ontwikkeld die ons opjagen om veel te eten en weinig te bewegen. Dat was goed om de volgende hongersnood te overleven. Maar we hebben geen hongersnoden meer. De pizza’s en de patat vliegen je bij wijze van spreken in de mond, en bewegen hoeft ook niet meer want we hebben auto’s. Dus worden we dik en dat leidt tot diabetes, kanker, leververvetting en nog veel meer naars.[3] In Zwolle probeert de gemeente daar iets aan te doen. Ze willen het makkelijker maken om gezond te eten en meer te bewegen.[4] [5] Vandaar die knip.

Waarom worden mensen daar zo boos over? Je zou denken dat het is vanwege tijdsverlies, maar het gaat om minuten. Vergeleken met de tijd die je besteedt aan Twitteren of TV kijken is dat niks. Toch ben ik zelf ook opgetogen als ik met de auto aan kom rijden en net naast de ingang komt een plekkie vrij. Ik hoef niet naar het parkeerterrein, ik kan pal naast ingang parkeren. Dat scheelt ook maar een paar minuten lopen, maar mijn genen roepen verheugd: hoera! Wij gaan straks niet dood van de honger!

Dat zijn de instincten waar de gemeente Zwolle tegen op moet als ze de knip willen redden. Ik wens ze wijsheid toe, want het gaat niet gemakkelijk worden.