Wat moet je daarvan geloven? Nou, DNA onderzoek is een enorme stap vooruit. Kankeronderzoekers kunnen er bijvoorbeeld mee vaststellen hoe kankerpatiënten beter kunnen worden behandeld.[3] Maar het voorspellen van ziektes — zoals diabetes — schiet nog niet op. Het gaat over diabetes type 2, dat krijg je als je te dik bent maar het moet ook in de familie zitten. Het is dus erfelijk, maar welke genen dat bepalen is nog steeds niet duidelijk. Nog geen 10% van de aanleg voor diabetes kan worden voorspeld uit DNA.[4] Met zo’n DNA test schiet je dus weinig op, en dat zelfde geldt voor andere ziektes. Je kans op een hartinfarct bijvoorbeeld kun je met een simpel vragenlijstje op internet[5] stukken beter voorspellen dan met DNA.
Ethici zijn bezorgd over de gevolgen van DNA tests.[6] Zouden mensen niet ongerust worden van die voorspellingen, en zich vreselijk gaan inspannen om er iets aan te doen terwijl het niet helpt? Dat loopt ook wel los. Onderzoekers in Californie gaven onlangs 2000 mensen een DNA test en vroegen na 3 maanden wat de uitslag ze had gedaan.[7] Een op de drie had te horen gekregen dat hij kans liep op een ernstige ziekte zoals een hartaanval, kanker of Alzheimer.[8] Maar de meeste mensen zaten daarover niet in de stress, en ze gingen er ook niet anders door leven. Kennelijk namen ze die uitslagen met een korreltje zout. De DNA soep wordt dus niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Nog niet, tenminste.
[1] New York Times. May 29, 2007. Silicon Valley Wide-Eyed Over a Bride.
[3] The Netherlands Cancer Institute | Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. 31-05-2010. Test voor risico op uitzaaiingen bij borstkanker voor meer vrouwen beschikbaar.
Bezocht 23 januari 2011
[8] Bloss CS, Schork NJ, Topol EJ. Effect of Direct-to-Consumer Genomewide Profiling to Assess Disease Risk. N Engl J Med. 2011 Jan 12. Supplemental Table 4.