Eerst goed kauwen

 

Mensen slikken de raarste dingen in. Meestal komen die er aan de andere kant weer uit. Kauwgum bijvoorbeeld. Onder scholieren circuleren verhalen over hoe gevaarlijk het is om kauwgum door te slikken.[1] Als je dat vaak doet, krijg je een grote kauwgombal in je maag — denken ze. Maar gelukkig is dat niet waar. Kauwgum blijft niet in je maag plakken, je poept het binnen een paar dagen uit.[2]

Inslikken van tandestokers of visgraten is natuurlijk wel riskant. Soms komen ze er toch langs de natuurlijke weg weer uit, maar soms blijven ze al meteen in je keel vastzitten. Een enkele keer glijden ze ongedeerd de hele darm door, maar blijven dan in de allerlaatste bocht vast zitten en boren daar een gat in je darm.[3]

Ook slecht gekauwd eten kan vast komen te zitten. Het gaat bijna altijd om vlees. Sommige mensen slikken brokken vlees door zo groot als een halve winterwortel.[4] Als ze pech hebben komt die vleesbrok vast te zitten in hun slokdarm. Die loopt van de keel naar de maag. In het Tijdschrift voor Geneeskunde beschreven dokters uit Nijmegen hoe ze een man hadden verlost van een groot stuk kreeft dat hij zonder te kauwen had doorgeslikt. Zonde van de kreeft, zou ik denken.

Grote ziekenhuizen krijgen regelmatig zo’n patient bij wie een stuk vlees in de slokdarm is blijven steken.[5] Dokters noemen het — het “Barbecue syndrome”. De gasten bij een barbecue worden kennelijk wat onvoorzichtig van die overvloed aan vlees. De vrolijke sfeer en alcohol helpen ook mee. En bovendien kun je met een plastic mes op een papieren bordje je vlees niet goed snijden.

Het is heel vervelend als een stuk vlees halverwege mond en maag vast komt te zitten  Je kan zelfs je eigen speeksel niet meer doorslikken. Het kan flink pijn doen en het is ook niet zonder gevaar. Je moet dus naar het ziekenhuis.

Daar laat de dokter bij zo’n patiënt een flexibele kijkbuis via de mond in de slokdarm zakken. Hij blaast vervolgens de slokdarm een beetje op met lucht en probeert dan de voedselbrok door te duwen tot in de maag. Het is een techniek die ervaring vereist, want de arts kan met de punt van de kijkbuis gemakkelijk de tere wand van de slokdarm beschadigen. Maar meestal gaat het goed.